I WON'T FORGET YOU MICKEY

Bugun icin cok guzel dusuncelerim vardi yaziya dokmek istedigim ama bugun Kibris'ta yasiyan biricik annemle konustum ve oyle kotu bir haber aldim ki butun ruh halim degisti..
Bizim akilli bidik, yerinde duramayan, oyun delisi, sadik kopegimiz Mickey olmus..Ustelik neredeyse 6 ay olmus ve annem uzulmemem icin bana soylememis "yazin geldiginizde soylemeyi dusunuyordum" dedi. O kadar cok uzuldum ki anlatamam. Oyle guzel zamanlarimiz olmustu ki..Hasta olmustu kac kere serumlar, igneler, operasyonlar gunlerce basinda beklemistik ama hep duzelmisti. Hatta bi sefer zehirlenmisti ama yine de kurtarabilmistik biricik kopegimizi..Hep bunyesi zayif bi cocuk gibi, ama hep ayaga kalkmayi beceren bi savasci gibiydi, oyle cok duskundu ki bize, hele anneme..Tabi onun emekleri benden coktur Mickey'e.
Kirpilma zamani gelmisti ve konusu acildi ama annem agzindan kacirdi bugun.
Bir araba carpmis, hemde bilerek ustune surmus hayvanin..Icim ezildi ne soyliyecegimi bile bilemedim anneme, zirlamaya basladim tabi...Inanamadim....
Simdi sadece video kayitlarimizda kaldi beraber yuzmelerimiz, oyunlarimiz, yuruyuslerimiz, hamakta kucak kucaga uyumalarimiz, operasyon sonrasi baygin halleri..Kucuklugu, buyuklugu... Ve ne yazikki cok gencti henuz 5 yasina bile girmemisti canimin ici..
Fotografini da ekleyecektim ama bakamadim bile bugun..
Belki sonra..
Seni ozleyecegiz Mickey.Butun aile..Sana deliren komsu cocuklarimiz, akrabalarimiz, her gun sabahin korunde seninle konusup seven copcu amcamiz, senin korkundan bahceye giremeyen postacimiz, o bir turlu sevemedigin veterinerin Savas abi...Babam, Ozan, ben, kimselerle paylasmadigin ve kendi ameliyatina giderken bile caktirmadan bir tek seninle vedalasan annem, annen.........